زندگی عشایری نوعی سبک زندگی است که بعد از زندگی شهری و روستایی، سومین روش زندگی محسوب می‌شود. عشایر جمع لغت عشیره، به‌معنای قبیله است. عشایر لقب افرادی است که در یک مکان مشخص سکونت ندارند و در طول سال جابه‌جا می‌شوند.
جمعیت عشایر در تمام نقاط دنیا کاهش یافته، اما همچنان پابرجا است. این مردم زندگی خود را از طریق دامداری اداره می‌کنند و با کار و تلاش، در اقتصاد کشور تاثیر زیادی دارند.
در این مطلب نکاتی را درباره سبک زندگی عشایری ارائه داده‌ایم. اگر می‌خواهید بدانید زندگی عشایری چه ویژگی هایی دارد، در ادامه با ما همراه باشید.
معرفی سبک زندگی عشایری
عشایر سبک زندگی سختی دارند، زیرا با مشکل آب، بهداشت، نبود امکانات و تجهزیات، سختی مسیرهای کوچ و غیره روبرو هستند. این مردم به سخت کوشی شهرت دارند و از پس زندگی دشواری که در کوه و دشت تجربه می‌کنند، به‌خوبی برمی‌آیند.
مردم عشایر دو بار در طول سال محل سکونت خود را تغیر می‌دهند و به‌اصطلاح ییلاق و قشلاق می‌کنند. این مرد اجتماعات قبیله‌ای دارند و تمام مشکلات زندگی کوچ‌نشینی را به‌کمک یکدیگر برطرف می‌کنند.
زندگی عشایری چگونه است؟
این مردم مدام محل زندگی خود را تغیر می‌دهند. این افراد کوچ نشین در فصول گرم سال به مناطقی می‌روند که ییلاق نام دارد.
ییلاق مناطق خوش آب و هوای کوهستانی است. واژه قشلاق در مقابل لغت ییلاق قرار دارد. قشلاق همان مناطق گرمسیری است که مردم عشایر در فصل‌های سرد سال به آنجا کوچ می‌کنند.
زندگی عشایری در بسیاری از نقاط دنیا رواج دارد و فقط مختص ایران نیست. در گذشته دسته‌های عشایر در آسیای شرقی و مرکزی، شمال آفریقا و خاورمیانه حضور داشتند. همچنین امروزه سبک زندگی عشایری و کوچ‌نشینی در اروپای مرکزی و آمریکای شمالی و جنوبی دیده می‌شود.
زندگی عشایری چه ویژگی‌هایی دارد؟
در این قسمت به بعضی از مهم‌ترین ویژگی‌های این زندگی می‌پردازیم:
- همان‌طور که گفتیم دامپروری حرفه اصلی مردم عشایر است. عشایر علاوه بر این که از محصولات لبنی حیوانات استفاده می‌کنند، با پشم و موی آنها صنایع دستی زیبایی می‌بافند. کوچ‌نشینان، از پشم حیوانات در ساخت خورجین، گلیم و لباس‌های پشمی شامل جوراب، دستکش و کلاه استفاده می‌کنند. عشایر حتی سیاه چادرهای خود را که در آن سکونت دارند، با دست می‌سازند.
- درآمد کوچ‌نشین‌ها از طریق کشاورزی، باغداری‌های فصلی و تولید محصولات لبنی است. عشایر مواد مورد نیاز خود را شامل ماست، کره، شیر، روغن و کشک، از دام‌هایشان به دست می‌آورند.
- مواد اولیه غذاهای عشایر گوشت، سبزی‌های معطر کوهی و لبنیات است. عشایر غذاهای لذیذی شامل کباب محلی، آبگوشت، آش دوغ و شیر برنج دارند.
- این افراد در جشن‌ها و مناسبت‌های خود، رقص چوب و بازی‌های محلی انجام می‌دهند.
- مردم عشایر پوشش خاصی دارند و از لباس‌های سنتی و رنگارنگ استفاده می‌کنند.
- عشایر فرهنگ و ادبیات غنی دارند و به سنت‌های گذشتگان پایبند هستند.
- جالب است بدانید واژه عشایر مشتقاتی دارد. دسته‌های متفاوت عشایری، نام‌های مختلفی شامل کوچنده، نیمه‌کوچنده، اسکان‌یافته و رمه‌گردان دارند. هر کدام از این گروه‌ها تعارف خاصی دارند که در این مطلب نمی‌گنجد.
سخن نهایی
حقیقت این است که نمی‌توان از راه دور فهمید زندگی عشایری چگونه است. باید سبک زندگی عشایری را از نزدیک ببینید. به مناطق کوچ‌نشینی سفر کنید و از عجایب زندگی این مردم لذت ببرید.
مردم غیور عشایر با همه وجود خود می‌دانند زندگی عشایری چه ویژگی هایی دارد. آنها در برابر مشکلات مقاوم و استوار هستند و هرگز تسلیم نمی‌شوند. می‌توان گفت این سبک زندگی به‌معنای تلاش، شکست‌ناپذیری و ایستادگی است.
